«Το μέταλλο είναι από τα σκληρότερα υλικά στον κόσμο μας, κι όμως εμείς το λυγίζουμε και το πλάθουμε. Όσο απίστευτο κι αν μας φαίνεται, είμαστε – ως άνθρωποι- δυνατότεροι από το μέταλλο. Το μέταλλο επιβιώνει στις κακουχίες. Ακόμα και σκουριασμένο και παραμορφωμένο παραμένει ανθεκτικό και μπορεί να μεταμορφωθεί σε κάτι καινούργιο. Μια σκουριασμένη πένσα μπορεί να γίνει τα πόδια μιας μπαλαρίνας, κι ένα άχρηστο ρουλεμάν ένας εκθαμβωτικός ηλίανθος. Το μέταλλο έχει την ικανότητα της αναγέννησης, όπως την έχουμε κι εμείς».